Չորեքշաբթի, 19 Սեպտեմբերի 2018 14:57

Արմինֆո.Նիկոլ Փաշինյանը երկնաքար է կամ գիսաստղ, որը շատ արագ է այրվում, <Կոմերսանտին> հարցազրույցում հայտարարել է Հայաստանի երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը:

 

Քոչարյանի խոսքով, ինքը երբեք քաղաքականությունից չի հեռացել, քանի որ <նախագահները քաղաքականությունից չեն հեռանում>, տասը տարի պասսիվ է եղել, երբեմն իր տեսակետն է արտահայտել սկզբունքային հարցերի առնչությամբ, որոնց հետ համաձայն չի եղել, բայց այլ ակտիվություն չի ցուցաբերել: <Հիմա ես շատ ավելի ակտիվ եմ արտահայտվելու: Ես ներգրավված կլինեմ քաղաքական գործընթացներում: Ի՞նչ ձևաչափերով: Դա կարող է կուսակցություն լինել, կարող է շարժում լինել, կարող է ինչ-որ կուսակցության ակտիվ աջակցություն լինել, կարող է լինել անձնավորված կամ ոչ անձնավորված>,- ասել է նա: 

 

Նախկին նախագահի խոսքով, Հայաստանում տեղի է ունեցել իշխանափոխություն, քանի որ կար հոգնածություն նախկին իշխանություններից, ճահճացման զգացում: Հակառակ դեպքում՝ հազիվ թե նման զանգվածայինշարժում լիներ, նշել է նա: <Փաշինյանը զգաց բողոքական տրամադրությունները և ժամանակին գլխավորեց այն, ինչը հանգեցրեց իշխանափոխության>,- հայտարարել է Քոչարյանը:

 

ՀՀ երկրորդ նախագահը գտնում է, որ չորս ամիսը բավարար ժամանակ է՝ հասկանալու, թե որքանով է իշխանությունը կոմպետենտ, ինչ արժեքների վրա է հիմնվում, որքանով է այն ունակ համակարգային աշխատանքի: Այդ չորս ամիսների ընթացքում նա հասկացել է, որ Հայաստանի նոր իշխանությունը <քաոտիկ է, չի հասկանում տնտեսությունից, չունի գործողությունների հստակ ծրագիր>: Նրա խոսքով, կառավարության կազմը էկլեկտիկ է, չկան հստակ աշխարհաքաղաքական առաջնահերթություններ: «Կա բավականին վառ առաջնորդ, սակայն պոպուլիզմի նրա ձգտումը լուրջ մտահոգությունների տեղիք է տալիս: Դա ինձ հիշեցնում է լատինաամերիկյան պոպուլիզմը՝ Ուգո Չավեսի ոճով>,- ասել է նա: 

 

Մինչդեռ Ղարաբաղում և Հայաստանում նախագահության իր տարիները Ռոբերտ Քոչարյանը հաջողված է համարում՝ <ըստ արդյունքների>: <Հարցն այն չէ, որ ես իշխանություն եմ փնտրում: Ես այն 10 տարի չեմ փնտրել: Կարիերայի բոլոր հնարավոր բարձունքները ես նվաճել եմ: Ես կցանականայի, որ ինձ դիմեին «պարոն նախագահե, այլ ոչ թե «պարոն վարչապետե, առաջինն ավելի լավ է հնչում: Հարցը կոնկրետ պաշտոն զբաղեցնելու ձգտումը չէ, այլ հստակ հասկանալու, որ հիմա տեղի ունեցողը երկրի համար պարզապես անընդունելի է: Ես ինձ ուղղակի չէի ների, եթե մի կողմ քաշվեի և անտարբեր լինեի այն ամենին, ինչ հիմա կատարվում է>,- նշել է նա:

 

Պատասխանելով այն հարցին, թե ինչպես է պատկերացնում իր դերը ՀՀ-ում՝ լինել լոկոմոտիվ, որը կքաշի մյուսներին, իր տեսակետից ավելի արժանիներին, թե հավակնում է ղեկավարել պետության մեջ ընթացող գործընթացները՝ Քոչարյանն ասել է, որ այդ տարբերակներից ցանկացածը, ըստ էության, հնարավոր է: «Բայց ինչ եմ արդեն արել՝ ես ընդարմացած հասարակությանը ցույց եմ տվել, որ ոչ մի բանից վախենալ պետք չէ, պետք սեփական տեսակետը հայտնել, պայքարել այդ տեսակետի համար: Այս առումով արդեն ինչ-որ բանի հասել եմ: Հիմա Հայաստանում մթնոլորտն այնպիսին չէ, ինչպիսին երկու ամիս առաջ էր>:

 

Նա նշել է, որ առաջինը՝ անհրաժեշտ է, վերջապես, սկսել աշխատել՝ մտածել  տնտեսության մասին, ստեղծել աշխատատեղեր, մտածել երկրի անվտանգության մասին: <Հասարակության մի մասի մոտ էյֆորիա է, մյուս մասի մոտ՝ ընդարմացում, որը վերլուծում է, մտածում է, հասկանում է ինչ-որ գործողությունների հետևանքները: Հիմա հասարակության այդ հատվածն ամբողջ ձայնով է հանդես գալիս, և, կարծում եմ, դա կշարունակվի: Այս իմաստով էական դեր է խաղացել իմ դիրքորոշումը: Սա նույնպես փաստ է>,- նշել է նա:

 

Իր կալանավորումը երկրորդ նախագահը համարում է հնարավոր քաղաքական հակառակորդին մեկուսացնելու փորձ, քանի որ, ինչպես կարծում է Քոչարյանը, <նոր իշխանությանը խիստ մտահոգում են իր նախագահական կառավարման ժամանակ ձեռքբերված արդյունքները>: Եվ հասարակության զգալի մասը, նախկին նախագահի խոսքով, հասկանում է, որ ինքն ի վիճակի է դա անել ևս մեկ անգամ: <Ամենակարևորն այն չէ, թե ինչ եղել է անցյալում, այլ այն, ինչ դու կարող ես անել ապագայում: Ի՞նչ ենք այսօր մենք ստացել: Հասարակության բաժանում՝ սևերի ու սպիտակների: Վախեցրեցին ոչ միայն սեփական, այլև՝  արտասահմանյան ներդրողներին: Հիմնական սննդամթերքների գների կտրուկ աճ, հստակ տնտեսական քաղաքականության լիակատար բացակայություն: Ոչ ոք չգիտի՝ ինչ կա կառավարության այդ նոր անդամների մտքում: Դա նշանակում է  անորոշություն, իսկ անորոշությունից փողերը հեռանում են: Սա իմ կառավարման շրջանի լիակատար հակապատկերն է: Եվ լիակատար հակադրություն այն բանի, թե ինչպես են մարդիկ ինձ պատկերացնում նախագահի դերում՝ որոշակիություն, կանխատեսելիություն, կարգուկանոն, տնտեսական աճ>,- ընդգծել է Քոչարյանը: