2014 թ. աչքի է ընկել սահմանին իրավիճակի աննախընթաց սրացմամբ և բանակցային գործընթացի ավելի շատ տեղապտույտով: Կիսվեք 2015 թ Ձեր կանխատեսումով:
Շատ եմ ափսոսում, բայց 2015 թվականին Ղարաբաղի շուրջ իրավիճակը 2014 թվականից ավելի լավ չի լինի: Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ իրավիճակի սրումը, ինչին ականատես եղանք այս տարի, դիմակայության գծի ահա արդեն մի քանի տարի դիտվող ռազմականացման տրամաբանական հետևանքն էր: Ադրբեջանը կարծում է, թե անհրաժեշտ է աշխարհին պարբերաբար հիշեցնել իր տարածքների օկուպացման մասին: Եվ դա անում է իրավիճակի թեթևակի ապակայունացման և հրադադարի ռեժիմի խախտման միջոցով: Հայկական կողմ իր հերթին անհրաժեշտ է համարում ժամանակ առ ժամանակ հակառակորդին ցուցադրել իր ռազմական ուժը: Այդ տարրերը ձախողում են հրադադարի ռեժիմը և, համապատասխանաբար, ողջ բանակցային գործընթացը: Ընդ որում հարկավոր է հաշվի առնել, որ ապակայունանցումը տեղի է ունենում Ուկրաինայի շուրջ աշխարահքաղաքական ճգնաժամի ֆոնին: Մինսկի գորիծընթացում հազիվ է կյանք նշմարվրում: Եվ այդ լույսի ներքո, առավելագույնը, որ կարող ենք առաջիկայում ակնկալել, Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահների պարբերական հանդիպումների շարունակումն է, որոնք ընդհանուր քիչ բան ունեն իրական բանակցությունների հետ:
Որքանո՟վ է նպատակահարմար Հայաստանի ու Ադրբեջանի նկատմամբ Կրեմլի ՙզենքային՚ քաղաքականության շարունակումը`հաշվի առնելով, որ ավելի ցավոտ թեմա ռուս-հայկական ռազմավարական գործընկերության մեջ այսօր գոյություն չունի:
Մոսկվայի ներկայիս քաղաքականությունն իր հարևանների նկատմամբ, իհարկե, բավականաչափ կամ ընդհանրապես հաշվի չի առնում վերջիններիս տրամադրությունները և շահերը: Դա վերաբերում է նաև ավանդապես ռուսամետ երկրներին, ինչպես`Բելառուսը, Աբխազիան և Հայաստանը: Տպավորություն է ստեղծվում, որ ռուս ստրատեգները մոռացել են, որ արդեն 90-ական թվականները չեն: Հայաստանի առնչությամբ դա արտահայտվում է այն բանով, որ վերջինիս նկատմամբ Մոսկվան վարվում է այնպես, կարծես`այդ երկիրն ՙարդեն գրպանում է՚, և այդ պատճառով այժմ կարելի է հանգիստ աշխատել Ադրբեջանի հետ հարաբերությունների մերձեցման ուղղությամբ: Ինչպես Հայաստանում, այնպես էլ Ադրբեջանում ընտրախավն, իհարկե, տարբեր պատճառներով կարող է համակերպվել դրան, սակայն հասարակայնությունը մեծ կասկածանքով է վերաբերում Կովկասում ազդեցությունն ընդլայնելու Կրեմլի նոր փորձերին: Տարածաշրջանային շատ կենտրոններ սպասում են Ռուսաստանի հերթական թուլացմանը, որպեսզի կրկին վերադառնան ավելի բազմավեկտոր արտաքին քաղաքականությանը:
Ռուսաստանի և Թուրքիայի հարաբերությունները բոլորովին այլ մակարդակի վրա են դրվել, ինչը Ռուսաստան-Արևմուտք դիմակայության պայմաններում դժվար է տնտեսական անվանել: Ձեր կարծիքով, ինչպիսի՟ն կարող են լինել դրա հետևանքները կողմերի, ինչպես նաև Հայաստանի և Ադրբեջանի համար:
Չնայած Թուրքիայի և Ռուսաստանի հարաբերությունները նոր մակարդակի վրա են դրվել`ռուս-թուրքական հարաբերությունների արմատապես նոր փուլի մասին, կարծում եմ, դեռ վաղ է խոսել: Էներգետիկան հատուկ ոլորտ է, որն ընդհանուր հարաբերություններ չի սահմանում: Նախագահներ Էրդողանը և Պուտինը, իհարկե, ընդհանուր լեզու են գտել որոշ հարցերի առնչությամբ: Երկուսի մոտ էլ Արևմուտքի հետ հարաբերությունների սառեցում է նկատվում: Ըստ որում, շատ կարևոր այլ հարցերի առնչությամբ, Օրինակ`Սիրիայի և Ղրիմի, Մոսկվան և Անկարան ուղիղ հակադիր դիրքորոշումներ ունեն: Կարծում եմ`Կովկասի համար ռուս-թուրքական ավանդական պայքարը ոչ մի տեղ չի կորչել և այսօր էլ առկա է`դրանից բխող բոլոր հետևանքներով:
Ինչո՟վ են պայմանավորված Ադրբեջանում լրագրողների և իրավապաշտպանների նկատմամբ ճնշումների աննախադեպ աճը: Արդյո՟ք այդ ճնշումները որևէ կերպ կապված են ղարաբաղյան գործընթացի հետ:
Չեմ կարծում, որ այդ ճնշումները որևէ կերպ կապված են ղարաբաղյան գործընթացի հետ: Արիֆ և Լեյլա Յունուսների ու Ռաուֆ Միրկադիրովի ձերբակալություններն, իհարկե, ֆորմալ կերպով կապված են հայերի հետ նրանց համագործակցության հետ: Բայց դա ընդամենը պատրվակ է: Կարծում եմ, որ ճնշումները բոլորովին այլ պատճառներ ունեն:
Իլհամ Ալիևն ուղղակի օգտվել է պահից, երբ աշխարհի ուշադրությունը կենտրոնացած էր Ուկրաինայի վրա, որպեսզի հաշվեհարդար տեսնի իրեն ոչ ձեռնտու ներքին հակառակորդների հետ: Միաժամանակ, ևս մեկ գործոն կա: Ադրբեջանի նախագանն իշխանավարում է ավելի քան 11 տարի, և լավ խորհրդատուների կարիք ունի:
Ալիևը, ինչպես շատ այլ առաջնորդներ, ղեկավարման նման մեծ ժամկետից հետո մեկուսացած է հասարակությունից, և որպես հետևանք`առավել էմոցիոնալ ու անկախատեսելի է վարվում նման դեպքերում:
Political analyst: only way to change situation in Armenia is extraordinary parliamentary elections
Armenian general rules out any provocations on Armenian-Turkish border as long as Russian flag hoisted there 
Crossroads of Peace project divorced from reality 
Armenia could hardly join EU of recent years - Boris Navasardyan
Armenian authorities` actions evidence of country`s movement to elimination of statehood - expert 
May One procession to take place in Yerevan 
Tehran: foreign troops` presence in South Caucasus does not contribute to establishment of security, stability
Lavrov: Unilateral concessions by Armenian authorities make Armenia`s borders undefined
Armenia`s premier meets with residents of Berkaber
Rally in name of Armenian statehood starts in Voskepar 
No return to historical Armenia idea! Pashinyan calls on
Stark and unpleasant as it might be to the Washington establishment, that the best guarantors of Armenian security are Russia and Iran - The American Conservative
Armenian authorities` policy could affect country`s regional, international prospects - Russian MP
Armenia needs teams work of all active people - expert
Moscow "testing" its relations with Yerevan
Pashinyan: External forces also provoked main force organizing ethnic cleansing in Karabakh
Our political force will follow path of institutional solutions - ex-mayor of Yerevan 
Large-scale events planned in April - Pashinyan
Armenian people has to choose between war or premier`s resignation
EU increases humanitarian aid to displaced Karabakh Armenians with EUR 5.5 million
