Արմինֆո.Ի պատիվ Հայաստանի իշխանությունների պետք է նշեմ, որ անցած երկու տարիները ցույց տվեցին երկրի արտաքին քաղաքական վեկտորի որոշակի հավասարակշռում։ ԱրմԻնֆո-ին կարծիք է հայտնել քաղաքագետ Ռոբերտ Ղևոնդյանը ՝ մեկնաբանելով Հայաստանում իշխանափոխությունից հետո անցած երկու տարիների արտաքին քաղաքական արդյունքները։
2018 թվականի ապրիլի 23-ին ժողովրդական զանգվածների ճնշման ներքո ՀՀ վարչապետ Սերժ Սարգսյանը հրաժարական տվեց ։ Ապրիլի 23-ը իսկական ժողովրդական տոնախմբությունների օր էր Հայաստանում, մարդիկ գրկախառնվեցին և միմյանց շնորհավորեցին իշխանափոխության կապակցությամբ ։ Դրանից հետո սկսվեց ժամանակավոր կառավարության ձևավորումը, որը գլխավորեց <Թավշյա հեղափոխության> առաջնորդ Նիկոլ Փաշինյանը ։ Իշխանափոխության գործընթացն ավարտվեց 2018 թվականի դեկտեմբերին կայացած խորհրդարանական ընտրություններում Փաշինյանի <Իմ քայլը> դաշինքի հաղթանակով։
<2018 թվականի ապրիլին Հայաստանում իշխանափոխությունից հետո, իրոք, առաջին հերթին տպավորություն էր ստեղծվում, որ նախկին իշխանությունների միավեկտոր քաղաքականությունը, որը Հայաստանը փաստացի դարձրել էր Ռուսաստանի վասալի, սկսում է փոխարինվել գրեթե նույն քաղաքականությամբ, սակայն արդեն Արևմուտքի ուղղությամբ ։ Պետք է նշել, որ նման սցենարի իրականացումը մեր երկիրը կբերեր աղետալի հետևանքների։ Սակայն, սկզբնական տպավորությունը սխալ էր>, - ընդգծել է նա ։
Քաղաքագետի գնահատմամբ ՝ աստիճանաբար ձերբազատվելով Մոսկվայի նկատմամբ վասալային կախվածությունից՝ նոր իշխանությունները այդ գործընթացը չեն համատեղել դեպի արևմուտք շեշտակի շեղմամբ։ Եվ այսօր, նրա գնահատմամբ, աստիճանաբար տեղի է ունենում արտաքին քաղաքական վեկտորի շատ զգուշավոր հավասարակշռում ։ Ղևոնդյանն այս գործընթացը դիտարկում է որպես Հայաստանի ղեկավարության կողմից բազմավեկտոր արտաքին քաղաքականության իրականացման վկայություն ։
Ղեւոնդյանի կարծիքով ՝ չափազանց կարեւոր է, որ այդ վեկտորներից ոչ մեկը չի զարգանում մյուսի հաշվին ։ Այս առումով կարելի է նշել, որ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը վերջին երկու տարիների ընթացքում հետևողականորեն կատարում է սեփական խոստումները ՝ տրված Հայաստանի ժողովրդին և միջազգային գործընկերներին ։
Քաղաքագետը հիշեցրել է, որ նախկին իշխանությունների արտաքին քաղաքականությունը գրեթե ամբողջությամբ տեղավորվում էր ռուսական շահերի ապահովման տրամաբանության մեջ: Այլ կերպ ասած՝ գոնե արտաքին քաղաքականության մասով մարիոնետային կառավարում էր տեղի ունենում։ Այսօր իրավիճակը փոխվել է ։ <Այսպիսով՝ Հայաստանի նոր ղեկավարության հենց հավասարակշռված քաղաքականությունը թույլ է տալիս էապես չեզոքացնել ռիսկերը և նախկին քաղաքականության՝ մեղմ ասած, հայկական շահերին չհամապատասխանող հետևանքները։ Իրավիճակն արդեն էապես կայունացել է, թեև Հայաստանի ղեկավարության ՝ ինքնուրույնության և ինքնիշխանության նկատմամբ նման հակվածության հետևանքների վերաբերյալ աղետալի կանխատեսումներ շարունակում են հնչել նաև այսօր>, - ամփոփել է քաղաքագետը։