Գնահատեք ԻՊ գրոհայինների դեմ Ռուսաստանի ՌՕՈւ սեպտեմբերի 30-ին սկսված գործողության հեռանկարները՝ հաշվի առնելով, որ ԻՊ դեմ համատեղ գործողությունների համաձայնեցման շուրջ ԱՄՆ և ՌԴ պաշտպանական գերատեսչությունների խորհրդակցությունները հեռու են ընդհանուր հայտարարի գալուց:
Ռուսաստանի միջամտությունը Սիրիայի քաղաքացիական պատերազմին ռիսկային քայլ է` բազմաթիվ սպեկտներով: Սեպտեմբերի 30-ին Սիրիայում սկսված Ռուսաստանի ՌՕՈՒ գործողությունը վտանգավոր խաղ է Կրեմլի համար, քանի որ ներկայիս քարոզչական էֆեկտը կարող է արագ նվազել հակամարտությունում ռուսական կորուստների առնչությամբ: Ինչից հետո ռուս հասարակայնությունը կսկսի Սիրիան ընկալել որպես նոր Աֆղանստան: Բացի այդ, ռուսները գործում են միանգամայն անպատասխանատու` լարվածություն հրահրելով նաև Թուրքիայի և ԱՄՆ-ի հետ հարաբերություններում: Միևնույն ժամանակ ԵՄ նույնպես թերահավատ է Ռուսաստանի միջամտության դրական արդյունքի նկատմամբ: Իրականում երկրի սունիական շրջաններում պայթյունները կհանգեցնեն փախստականների էլ ավելի մեծ հոսքի Սիրիայից դեպի Եվրոպա: Իսկ Սիրիայի հարցի շուրջ Մոսկվայի և Վաշինգտոնի միջև վերջին պայմանավորվածությունները յուրօրինակ դաշնագիր չեն, որից հետո ձեռք կբերվի նոր տևական թրենդ: Թեև Կրեմլը կցանկանար աշխարհաքաղաքական բանավեճեր և շահերի ոլորտների բաժանում սկսել ԱՄՆ-ի հետ` ինչպես 1945 թվականին Յալթայի կոնֆերանսի ժամանակ: Հենց դա է Սիրիայի քաղաքացիական պատերազմին Ռուսաստանի միջամտության հիմնական պատճառը:
Ձեր կարծիքով, որո՞նք են Անկարայի կողմից սեփական քաղաքացիներին՝ քրդերին պատերազմ հայտարարելու հիմնական պատճառները:
Քրդստանի աշխատավորական կուսակցությունն ահաբեկչական կազմակերպություն է, բայց այդ կուսակցությունը միևնուն ժամանակ մնում է Թուրքիայի քրդերին ներկայացնող ամենալուրջ քաղաքական ուժը: Հենց այդ պատճառով Անկարան ավելի վաղ բանակցություններ էր սկսել ՔԱԿ հետ:
Այժմ, հիմնականում, ներքաղաքական պատճառներով Թուրքիան որոշել է գրոհել քրդական ուժերը: «Արդարություն և զարգացում» կուսակցությունը հույս ունի, որ ազգայնական, հակաքրդական տրամադրություններ ունեցող ընտրողները կքվեարկեն Դավութօղլուի կուսակցության օգտին, որն ընկալվում էր որպես հզոր ազգայնական պետության երաշխավոր: Միևնույն ժամանակ, ընդհանուր առմամբ, ընտրություններից հետո ես որևէ էական փոփոխություն չեմ ակնկալում Հարավային Կովկասի նկատմամբ Անկարայի քաղաքականությունում: Խորհրդարանում քրդական Ժողովուրդների դեմոկրատական կուսակցության մեծ ներկայությունը կարող է նպաստել ինչ-որ ժամանակ Երևանի հետ բանակցությունների վերսկսմանը` դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատելու համար: Ժողովուրդների դեմոկրատական կուսակցությունն ավելի ազատական է և բաց Թուրքիայի ազգային փոքրամասնությունների նկատմամբ: Դա, հավանաբար, կմեղմի արտաքին քաղաքականության ագրեսիվությունը:
Արդյո՞ք Մոսկվան ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման իրական լծակներ ունի, թե՞ դա կարող են միայն հակամարտության կողմերն անել:
Ղարաբաղյան խնդիրը կարող է լուծվել հակամարտող կողմերի կողմից՝ ԱՄՆ, ԵՄ և Ռուսաստանի աջակցությամբ: Սակայն, քանի դեռ Մոսկվան շահագրգռված չէ խնդրի վերջնական լուծմամբ, տարածաշրջանում ամուր խաղաղության որևէ շանս չկա. նույնիսկ եթե Բաքուն և Երևանը կարողանան փոխզիջման գնալ:
Ըստ որում, չեմ բացառում, որ շփման գծում վերջին միջադեպերը կարող են լայնամասշտաբ ռազմական գործողությունների հանգեցնել ղարաբաղյան հակամարտության գոտում: Այդ պատճառով քանի դեռ հայկական և ադրբեջանական ուժերի միջև խաղաղապահներ չկան, իրավիճակը կշարունակի վտանգավոր մնալ, իսկ երկու կողմերի միջև բանակցային գործընթացում փակուղին էլ ավելի է այն վատթարացնում: Ղարաբաղյան հակամարտության արագ լուծման սցենար չկա, և ներկայիս պայմաններում ցանկացած առաջընթաց քիչ հավանական է: Միաժամանակ, կարծում եմ, ներկայումս Ռուսաստանն ամենաազդեցիկ արտաքին ուժն է, որն ազդեցություն ունի ղարաբաղյան հարցում:
Սակայն, Մոսկվան շահագրգռված չէ այդ հարցի որևէ լուծմամբ՝ հաշվի առնելով, որ հակամարտությունը Երևանի և Բաքվի հետ Կրեմլի քաղաքական խաղի օգտակար գործիք է:
Չնայած ԵՏՄ-ին անդամակցությանը՝ Երևանը շարունակում է Հյուսիսի և Արևմուտքի միջև, այսպես կոչված, փոխլրացման քաղաքականությունը՝ ԵՄ հետ Ասոցացման համաձայնագիր ստորագրելու հեռանկարով: Գնահատեք ընդհանուր առմամբ հայկական կոմպլեմենտարության և, մասնավորապես, Հայաստան-ԵՄ Ասոցացման համաձայնագրի ստորագրման հեռանկարները:
Այսօր Հայաստանի հետ Ասոցացման համաձայնագիր օրակարգում չկա, բայց ինչ-որ պահի դա կարող է պատահել: ԵՏՄ-ն բավականին թույլ է գործում, ինչը բացասաբար է անդրադառնում Հայաստանի տնտեսության վրա: Լիովին
հնարավոր է, որ վերջին հաշվով ԵՄ-ն կհանգի որոշման, ըստ որի՝ ԵՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցությունը խոչընդոտ չէ համագործակցության ու ինտեգրման համար: Սակայն, դա կարող է տեղի ունենալ Արևմուտքի հետ քարոզչական պատերազմին և Ուկրաինայում ագրեսիվ գործողություններին վերջ դնելու Ռուսաստանի ղեկավարության որոշման դեպքում: Հայաստանը նոր առաջարկներ կստանա ԵՄ-ից և, հնարավոր է, կրկին փորձի խորացնել փոխհամագործակցությունը: Նունիսկ որպես ԵՏՄ անդամ՝ Երևանը բավականին լավ հարաբերություններ ունի Արևմուտքի հետ, բայց, ցավոք, դրանք շատ մակերեսային մակարդակի վրա են: Մյուս կողմից՝ ԵՄ հետ ասոցացման համաձայնագրից դուրս եկած Երևանը կորցրել է պետության և տնտեսության ամրապնդման, բարեփոխման շանսը: Այդ ընտրության արդյունքում Հայաստանը հայտնվել է Ռուսաստանի կամակատարի վիճակում՝ թույլ տնտեսությամբ, կոռուպցիայով և օլիգարխիկ մոնոպոլիայով:
Ու՞մ է հարկավոր Կովկասում նոր պատերազմը՝ հաշվի առնելով իրավիճակի ապակայունացումը հարևան տարածաշրջանում /Սիրիա, Իրաք/:
Հարավային Կովկասում նոր պատերազմ կարող է պետք լինել միայն վերջինիս ավտորիտար ռեժիմներին: Ընդհանուր առմամբ ռազմական լուծումներում ամենից առաջ շահագրգռված են ավտորիտար ռեժիմները: Վրաստանը միակ պետությունն է տարածաշրջանում՝ ազատ և ժողովրդավարական ընտրություններով: Մնացած բոլոր կառավարությունները թշնամու կերպարն օգտագործում են իրենց իշխանության կոնսոլիդացման համար:
Իրանի օրինակը վկայում է տնտեսական պատժամիջոցների միջոցով Թեհրանի արտաքին քաղաքական ուղեգծի վրա ազդելու փորձերի ապարդյունության մասին: Կիսվեք ավելի հզոր Ռուսաստանի հետ դիմակայությունում պատժամիջոցների կիրառման հաջողության Ձեր տեսլականով:
Այստեղ ես համաձայն չեմ: Պատժամիջոցները հաջող էին Իրանի դեպքում, քանի որ վերջին հաշվով Թեհրանը որոշեց համագործակցել միջազգային հանրության հետ: Նույնը կարելի է ակնկալել Ռուսաստանի դեպքում: Միաժամանակ Իրանի միջուկային ծրագրի վերաբերալ համաձայնագիրն ընդհանուր առմամբ լավ նորություն է Հայաստանի և Վրաստանի համար: Արդեն մոտ ապագայում այն կարող է հանգեցնել Արևմուտքի և Իրանի միջև ավելի խորը համագործակցության, այդ թվում՝ էներգետիկ հատվածում: Հարավային Կովկասի երկրները նույնպես կարող են օգուտ քաղել նման գործընթացների զարգացումից:
Հայ գեներալը բացառել է հայ-թուրքական սահմանին որևէ սադրանք, քանի դեռ այնտեղ ծածանվում է Ռուսաստանի դրոշը
"Խաղաղության խաչմերուկն" իրականությունից կտրված նախագիծ է
ԵՄԱ ղեկավար. Եթե ԵՄ-ը մնա այն միավորումը, որպիսին հանդես է եկել վերջին տարիներին, ապա Հայաստանի անդամակցությունն այդ կառույցին, գործնականում, անհնար է
Քաղաքագետ. Հայաստանի իշխանությունների բոլոր գործողությունները խոսում են այն մասին, որ երկիրը ընթանում է իր պետականության լուծարման ճանապարհով
"Խաղաղության խաչմերուկը" Անկարայի և Բաքվի կողմից Երևանին պարտադրված պանթյուրքական նախագիծ է. Արթուր Խաչատրյան
Լավրով․Հայաստանի իշխանությունների միակողմանի զիջումները Հայաստանի սահմանները դարձնում են շարժական
"Ինչ լավ է, որ 50 մետր հեռավորության վրա Ադրբեջանն է". Փաշինյանը տավուշցիներին նշել է ադրբեջանցիների հետ առևտրի հեռանկարները
Ոսկեպարում սկսվել է հանրահավաք հանուն հայոց պետականության
Չկա վերադարձ պատմական Հայաստանի գաղափարին. կոչ է անում Փաշինյանը
Պետդեպարտամենտի նախկին պաշտոնյա. Վաշինգտոնին դա կարող է դուր չգալ, բայց Հայաստանի անվտանգության լավագույն երաշխավորները Ռուսաստանն ու Իրանն են
Տիգրան Ավինյանը՝ Երևանում ծառահատումների կասեցման մասին. Եթե կա այլ գիտական կարծիք, մենք պատրաստ ենք լսել, իսկ եթե ոչ ՝ պետք չէ քաղաքից ժամանակ խլել
Փաշինյանը Հիսուս Քրիստոսի ճանապարհը համեմատել է այն դժվարությունների հետ, որոնց բախվել է իր քաղաքական ուժը
Ռուս սենատոր. Հայաստանի իշխանությունների այսօրվա քաղաքականությունը կարող է հարված հասցնել տարածաշրջանային և համաշխարհային գործերում Երևանի հեռանկարներին
Այսօր Հայաստանում ուժերի գերլարում է պետք՝ բոլոր ունակ մարդկանց համատեղ աշխատանք. վերլուծաբան
Պետությունը շահագրգիռ է Հայաստանում բնակվող բոլոր ազգային համայնքների զարգացման հարցերում. Փաշինյան
ՌԴ ԱԳՆ. Մոսկվան Երեւանի հետ հարաբերություններում "ամրության ստուգում" է անցել
Փաշինյան. արտաքին ուժերը նույնպես դրդել են Ղարաբաղում էթնիկ զտում կազմակերպող հիմնական ուժին
Նախկին քաղաքապետ. Մեր քաղաքական ուժը գնալու է ինստիտուցիոնալ լուծումների ճանապարհով
Դաշնակիցներ, ուղեկիցներ և դաշինքների պատրանքներ. Մարկեդովնովը՝ Հայաստանի արտաքին քաղաքականության մասին՝ նոր իրողություններում
